Sardonicznie...

To jet notka, wersja pierwsza,

która ma miec forme wiersza,

Final werszyn będzie potem,

Teraz Magda gadaj z Kotem,

Byś wiedziała jak świat podbić,

a w sobote mogła popić!

( tak, genialny jestem, wiem:D)

Tak, to do Ciebie, czytelniku. I do Ciebie też. Możesz nawet czuć się wytknięty palcem, wisi mi to. Postanowiłem wyczerpać swój majowy limit słów, ty, mimo swej spra lub niesprawiedliwości, nie możesz mi tego zabronić. Generalnie, wiesz, sprawiedliwość polega na tym, że jedni musza mięć pod górkę, by inni mogli mieć z wiatrem.

Składałem sie tu od kilku dni, ale kolejny zaliczenia długopisno-ustne jakoś mnie od tego odciągały. Najśmieszniejsze jest to, że nie wiem, co robić. Bo rano, paradoksalnie poczułem się tak jakbym miał w życiu jakiś cel, jednocześnie czując, że nie chce powiedzmy garnka złota, bo nawet jeślibym go miał, to nie wiedziałbym, co potem. Nawet nie wiadomo czy mój wybuch nienawiści, okupiony śmiechem Romana wynikał z mej ogólnej frustracji, czy z czegokolwiek innego. Frustrujący jest brak planu na to wszystko. Znaczy, zarys jest taki, ze 14 i 15go robi się, co ma się robić, ale co potem, nawiązując do słów podmiotu lirycznego ze Świtezianki: „ ja nie wiem”. Frustruje mnie to. Pocieszny jest fakt wizji odsiedzenia swojego w oczekiwaniu na te matury, jaki wizji katastrofy, już minięty, jak i wizja odsiedzenia swego relaksując się.

Chyba mam ochotę przejechać się rowerem, ubrać się w różowy jazz, i zdobyć więcej niż Irak. Właściwie ochoty zmieniają mi się, co chwila, na co musiała wpłynąć misja ratowania psa, jak i kota siedzącego w silniku Hondy, na którego ów pies się zaczaił. Masakra. Nocycepcji chyba trochę, jak i pisania tego tylko dla jakiegoś własnego, moralnego rozgłosu, coby nie dać sobie o sobie zapomnieć zaśmiecając Internet. W sumie wyrażam się chyba, i daje się posłuchać, tyle ze mnie. Mija już chyba ta największa pompa, i masa ceregieli, i przerażonych uśmiechów na twarzach. Może będzie tak, że za tydzień wszystko się zmieni, na lepsze lub gorsze, kto wie, części was już nie zobaczę więcej, zachowacie sobie to coście o mnie wiedzieli, a nowego nie dowiecie się nic, bo na naszej klasie mego zdjęcia nie będzie. Huuh, nie muszę pamiętać wymagań do sztuczki „ będzie zajebiście”, nie musze wiedzieć, kto kiedy kładzie się spać, mogę liczyć na to, że w razie porażki, mniej się ową odczuwa gdy leci się z nurtem, co śmieszniejsze, za oknem pachnie księżycem i skoszona trawą.

Be like Foltek

Think like Foltek.

Yeeh, co za paplanina.

I nie móc wstać rano, i się w swą stronę nie obrócić.

I love the mountains
I love the clear blue skies
I love big bridges
I love the whole world
I love the oceans
I love to go fast
I love Egyptian kings
I love the whole world
And all its craziness
I love tornadoes
I love hot magma
I love the whole world

Rozwalające, muszę przyznać 

Żegnaj klaso, żegnajcie szkolniacy, ciężko będzie jeszcze kiedyś sie zobaczyć z jakąś częscią z Was. Jakby nie było, Pa!

W sumie, głupio jest mi pisać, skoro nie umiem, a i też nie chce, zawierać tutaj nic ważnego, o ile wcześniejsze me wypociny mogą za ważne być uznane. Chyba trzeba sie przesunąć, tych kilka kroków w innym kierunku po porstu, i przestać samobyć.

Zawiesić sie jak Windows 98 jak za starych czasów, które, jakom głupiec, uważałem za gorsze niż obecne.

nie.